Najpopularniejszy polski wykonawca bluesa - Sławek Wierzcholski i stworzona przez niego Nocna Zmiana Bluesa w ciągu 37 lat nieprzerwanej działalności osiągnęli sukcesy, którymi można by obdzielić znacznie większe grono artystów. Na dorobek artystyczny składa się m.in. dwadzieścia osiem wydanych płyt (3 LP, 4 DVD i 21 CD), z których cztery osiągnęły status Złotej Płyty! Są to też nagrania z amerykańskimi gwiazdami bluesa jak m.in. Charlie Musselwhite czy Louisiana Red i koncerty poprzedzające występy bluesowych legend: B.B.Kinga (Warszawa 1996) czy Blues Brothers (Norymberga 1989). A przede wszystkim tysiące koncertów w Polsce i praktycznie w całej Europie, w Stanach Zjednoczonych a nawet w Zimbabwe! Choć zaczynali jako ortodoksyjni bluesmani, w trakcie 37 lat działalności, Sławek i jego zespół wykreowali własny, niepowtarzalny styl bazujący na akustycznym instrumentarium a będący fuzją bluesa, folku, jazzu i piosenki autorskiej. Sławek jest autorem całego repertuaru grupy i kilku prawdziwych przebojów, jak "Szósta zero dwie", "Blues mieszka w Polsce", "John Lee Hooker" czy "Chory na bluesa".

Często powtarza, że śpiew był w Niej od zawsze, odkąd tylko pamięta, a inspiracji wokalnych i muzycznych szuka niemal w każdym gatunku. Jest jednym z najciekawszych odkryć wokalnych w Polsce ostatnich lat. Laureatka Festiwalu Piosenki Artystycznej w Rybniku, Festiwalu Twórczości Marka Grechuty "Korowód", dwukrotnie zwyciężyła w legendarnym konkursie "Śpiewać każdy może" w krakowskiej Rotundzie. Przełomem stał się rok 2006 w którym zdobyła Głowna Nagrodę oraz Nagrodę Prezesa TVP za Najciekawszy Debiut na 42.Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. W tym samym roku zrodziła się fascynacja muzyką fado, językiem i kulturą Półwyspu Iberyjskiego. Zaowocowało to powstaniem koncertu, w którym klasyka fado miesza się z jazzem, tango i flamenco. Nieprzerwanie od 2010 roku koncert ten zachwyca publiczność w całej Polsce, m.in.: dwukrotnie Międzynarodowy Festiwal Ballady Europy w Niepołomicach, Festiwal "Etniczne Inspiracje" w Warszawie , X Festiwal Musica Sacra Musica Profana w Długiej Goślinie, Festiwal Teatru Słowackiego Scena Przy Pompie w Krakowie, Festiwal Art Park w Warszawie, I Festiwal Fado w Grudziądzu, Filharmonia Kaszubska oraz wiele miejsc, od klubów muzycznych po duże sale koncertowe. Miarą sukcesu Kingi Rataj jest fakt, że coraz częściej powraca ze swoim koncertem w te same miejsca, jak choćby Ethno Jazz Festival we Wrocławiu, poznański Blue Note, Fado Cafe w Grudziądzu czy legendarna Muzyczna Owczarnia. Swoim zamiłowaniem do Fado podzieliła się również w 8 edycji programu Must Be The Music gdzie wykonaniem As Meninas Dos Meus Olhos oczarowała zarówno jurorów jak i publiczność. W Fado prezentuje takie opanowanie języka portugalskiego, ze brana jest za rodowitą Portugalkę, czym wprawiła w zachwyt licznie zebraną portugalską publiczność podczas I Międzynarodowego Kongresu Luzytanistów Polskich w Krakowie we wrześniu 2013 roku. Nie uszło to uwadze entuzjastom i miłośnikom Fado na półwyspie iberyjskim. Artystka ze swoim koncertem została zaproszona na Festival Internacional de Fado de Catalunya / Inter-fado, a fragment nagrania jednego z koncertów otrzymał status "wideo tygodnia" na Portal do Fado - jednym z najważniejszych portali Fado w Portugalii.

Wojciech Karolak (ur. 28 maja 1939 w Warszawie) - polski muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, saksofonista altowy i tenorowy, aranżer, wirtuoz organów Hammonda. Życiorys Urodził się w Warszawie jako syn profesora Akademii Sztuk Pięknych Jerzego Karolaka (1907-1984) i Marii zd. Kotschy-Orwid, córki Józefa Orwida. Kariera muzyczna Wojciecha Karolaka zaczęła się w 1958, kiedy nawiązał współpracę z zespołem Jazz Believers jako saksofonista. W zespole tym występowali także Jan Ptaszyn Wróblewski oraz Krzysztof Komeda. W latach 1959-60 grał na saksofonie w grupie The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego. W 1961 poświęcił się grze na fortepianie w zespole Andrzeja Kurylewicza. Współpracował także z Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza. Był też aranżerem i kompozytorem Studia M-2 i Big Bandem Polskiego Radia. W 1962 założył The Karolak Trio wspólnie z Andrzejem Dąbrowskim i wydał pierwszą autorską płytę. W 1963 współpracował z Ptaszynem Wróblewskim w zespole Polish Jazz Quartet. Od 1966 do 1973 przebywał w Szwecji. W okresie tym grał w różnych zespołach, współpracując także z Michałem Urbaniakiem, z którym występował m.in. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. W 1973 stał się właścicielem organów Hammonda-B3. W latach 1973-1978 współpracował z Janem Ptaszynem Wróblewskim w zespole Mainstream. Współpracował również z Czesławem Bartkowskim, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Tomaszem Szukalskim, Jarosławem Śmietaną oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia. W 1979 postanowił ograniczyć działalność koncertową i poświęcić się komponowaniu. Pisał piosenki rozrywkowe i kabaretowe, najczęściej do tekstów żony - Marii Czubaszek. W latach 1980 powstały większe formy - suity, muzyka do filmów i spektakli teatralnych, a także liczne tematy jazzowe. Wojciech Karolak do działalności koncertowej powrócił w 1984, występując w triu Szukalskiego i Bartkowskiego. Z muzykami tymi nagrał płytę długogrającą "Time Killers", uznaną przez magazyn "Jazz Forum" za najlepszą płytę jazzową lat 80. W następnych latach nagrywał dla Polskiego Radia, a także dla zagranicznych firm fonograficznych. W 1988 Karolak brał udział w nagraniu płyty Obywatela GC, grał tam na organach Hammonda. Od lat 90. XX wieku współpracuje regularnie z Jarosławem Śmietaną, z którym nagrał kilka albumów. W 1995 wraz z Piotrem Baronem i Zbigniewem Lewandowskim założył The High Bred Jazz Trio. Udziela się także w projekcie gospel Magdy Piskorczyk w hołdzie Mahalii Jackson, a także występuje jako członek zespołu Guitar Workshop Leszka Cichońskiego. W 1998, z okazji 40-lecia swej pracy artystycznej, wystąpił ze specjalnym jubileuszowym koncertem podczas Jazz Jamboree. W ankietach magazynu "Jazz International" w latach 1973-74 uznany został za organistę jazzowego Europy, a w rankingu "Jazz Forum" wielokrotnie zwyciężał lub był na czołowych miejscach w kategoriach: aranżer i organista (1983-2014). W 2007 roku pojawił się w filmie Ryś w roli Boogiewoogiewicza. W 2007 otrzymał "Mateusza" - Nagrodę im. Mateusza Święcickiego za całokształt twórczości, przyznaną przez Redakcję Muzyczną Programu 3 Polskiego Radia. W 2010 został uhonorowany nagrodą "Złoty Fryderyk" za całokształt osiągnięć artystycznych. W 2013 roku otrzymał Honorowego Swingującego Kruka przyznawanego dla wielkich osobowości jazzu.

Wojciech Karolak (ur. 28 maja 1939 w Warszawie) - polski muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, saksofonista altowy i tenorowy, aranżer, wirtuoz organów Hammonda. Życiorys Urodził się w Warszawie jako syn profesora Akademii Sztuk Pięknych Jerzego Karolaka (1907-1984) i Marii zd. Kotschy-Orwid, córki Józefa Orwida. Kariera muzyczna Wojciecha Karolaka zaczęła się w 1958, kiedy nawiązał współpracę z zespołem Jazz Believers jako saksofonista. W zespole tym występowali także Jan Ptaszyn Wróblewski oraz Krzysztof Komeda. W latach 1959-60 grał na saksofonie w grupie The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego. W 1961 poświęcił się grze na fortepianie w zespole Andrzeja Kurylewicza. Współpracował także z Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza. Był też aranżerem i kompozytorem Studia M-2 i Big Bandem Polskiego Radia. W 1962 założył The Karolak Trio wspólnie z Andrzejem Dąbrowskim i wydał pierwszą autorską płytę. W 1963 współpracował z Ptaszynem Wróblewskim w zespole Polish Jazz Quartet. Od 1966 do 1973 przebywał w Szwecji. W okresie tym grał w różnych zespołach, współpracując także z Michałem Urbaniakiem, z którym występował m.in. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. W 1973 stał się właścicielem organów Hammonda-B3. W latach 1973-1978 współpracował z Janem Ptaszynem Wróblewskim w zespole Mainstream. Współpracował również z Czesławem Bartkowskim, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Tomaszem Szukalskim, Jarosławem Śmietaną oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia. W 1979 postanowił ograniczyć działalność koncertową i poświęcić się komponowaniu. Pisał piosenki rozrywkowe i kabaretowe, najczęściej do tekstów żony - Marii Czubaszek. W latach 1980 powstały większe formy - suity, muzyka do filmów i spektakli teatralnych, a także liczne tematy jazzowe. Wojciech Karolak do działalności koncertowej powrócił w 1984, występując w triu Szukalskiego i Bartkowskiego. Z muzykami tymi nagrał płytę długogrającą "Time Killers", uznaną przez magazyn "Jazz Forum" za najlepszą płytę jazzową lat 80. W następnych latach nagrywał dla Polskiego Radia, a także dla zagranicznych firm fonograficznych. W 1988 Karolak brał udział w nagraniu płyty Obywatela GC, grał tam na organach Hammonda. Od lat 90. XX wieku współpracuje regularnie z Jarosławem Śmietaną, z którym nagrał kilka albumów. W 1995 wraz z Piotrem Baronem i Zbigniewem Lewandowskim założył The High Bred Jazz Trio. Udziela się także w projekcie gospel Magdy Piskorczyk w hołdzie Mahalii Jackson, a także występuje jako członek zespołu Guitar Workshop Leszka Cichońskiego. W 1998, z okazji 40-lecia swej pracy artystycznej, wystąpił ze specjalnym jubileuszowym koncertem podczas Jazz Jamboree. W ankietach magazynu "Jazz International" w latach 1973-74 uznany został za organistę jazzowego Europy, a w rankingu "Jazz Forum" wielokrotnie zwyciężał lub był na czołowych miejscach w kategoriach: aranżer i organista (1983-2014). W 2007 roku pojawił się w filmie Ryś w roli Boogiewoogiewicza. W 2007 otrzymał "Mateusza" - Nagrodę im. Mateusza Święcickiego za całokształt twórczości, przyznaną przez Redakcję Muzyczną Programu 3 Polskiego Radia. W 2010 został uhonorowany nagrodą "Złoty Fryderyk" za całokształt osiągnięć artystycznych. W 2013 roku otrzymał Honorowego Swingującego Kruka przyznawanego dla wielkich osobowości jazzu.

Koncert Anny Malek to niezwykłe wydarzenie. Artystka zaśpiewa autorskie kompozycje, które są fuzją jej muzycznych fascynacji - jazzu, soulu oraz popu. Utwory pisane do tekstów własnych, Kasi Berger, tekstów Piotra Trysły, a nawet poezji Bolesława Leśmiana i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej będzie można usłyszeć śpiewane zarówno po polsku jak i po angielsku. Oprócz kompozycji napisanych przez Ani ę oraz Wojtka Bergandera na koncercie nie zabraknie utworów, które są dla Anny największą inspiracją i towarzyszą jej całe życie. Anna Malek zagra z zespołem złożonym z czołowych wrocławskich muzyków. Zagrają: Rafał Karasiewicz - instrumenty klawiszowe, Maciek Mazurek - gitara, Wojtek Bergander - gitara basowa, Paweł Ostrowski - perkusja.

Wataha Czarny Pies, pod dowództwem Leszka Windera, wyrusza na trasę koncertową. Czarny Pies - projekt, w którym Leszek Winder zaprasza do wspólnych koncertów cenionych przez siebie muzyków i przyjaciół. Grają mistrzowie swoich instrumentów! Niespotykana energia i muzykalność, to prawdziwa eksplozja żywiołowego, koncertowego grania. Czarny Pies to zespół legendarnych muzyków, największych indywidualności bluesa, jazzu i rocka. Każdy koncert to wyjątkowe i jednorazowe muzyczne spotkanie z wirtuozami. Niepowtarzalny program, w którym liczą się dźwięki, emocje i nastrój chwili. Czarny Pies to nie jest typowy zespół, to zbiór muzycznych indywidualności, swoisty jam band, którego istotą jest miłość do muzyki. Bazą całego przedsięwzięcia było zaproszenie przez Windera czołowych muzyków sceny bluesowej, rockowej i jazzowej aby stworzyć coś absolutnie niebywałego i niespotykanego jak do tej pory w Polsce. Mamy tu do czynienia ze swoistym tworem artystycznym, który zadziwia swoim kunsztem, talentem i doświadczeniem, bo Winder nie wybrał do współpracy przypadkowych ludzi. Ci elitarni artyści, którzy towarzyszą mu na scenie, to prawdziwi wirtuozi, a ich koncerty, to nie zwyczajne wydarzenia muzyczne, lecz fenomenalna maestria dźwięków i brzmień.

Koncert poświęcony piosenkom z repertuaru tajemniczej Ewy Demarczyk, polskiego Czarnego Anioła, który od dawna unika publicznych wystąpień. Legenda słynnej Piwnicy pod Baranami. Zawsze spowita w czerń, wypełniała sale swoją osobą i hipnotyzowała zasłuchaną publiczność. Czysta interpretacja, perfekcyjna dykcja i głębokie spojrzenie. "Pierwszym utworem, który mnie oczarował był Grande Valse Brillante. Moja nauczycielka śpiewu wykonywała go zza drzwi sali gdzie odbywały się nasze lekcje. Miałam zaledwie 13 lat, ale i tak zdecydowałam, że muszę wziąć te piosenkę na warsztat. Tak zaczęła się moja fascynacja Czarnym Aniołem. Po latach zdecydowałam podjąć się wyzwania i zorganizować ten koncert. Do współpracy zaprosiłam świetnych muzyków młodego pokolenia. Wszyscy jesteśmy studentami Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku i zapraszamy Państwa do wysłuchania wielu drobnych historii, które opowiada każda z tych piosenek." - Patrycja Ziniewicz Wokal - Patrycja Ziniewicz Piano - Jan Jarecki Kontrabas - Filip Arasimowicz Perkusja - Kacper Skolik

Jack Moore jest młodym niebywale utalentowanym gitarzystą i kompozytorem. Miłość do tego instrumentu zaszczepił w nim jego ojciec, Gary Moore, z którym przez wiele lat występował podczas gościnnych koncertów i na festiwalach na całym świecie. Na jednym z takich wydarzeń poznał Otisa Taylora, z którym odbył trasę koncertową po Wielkiej Brytanii. Występował też na Sunflower Jam w Royal Albert Hall uświetniając koncert Joe Bonamassy i Deep Purple. Do wspólnych koncertów zaprosił go również zespół Thinn Lizzy (z którym karierę zaczynał jego ojciec). Jack More grywa stale z zespołem Cassie Taylor, realizując równocześnie własne projekty muzyczne. Łukasz Gorczyca, basista, kompozytor, znany jest ze współpracy z najwybitniejszymi i najbardziej charyzmatycznymi muzykami polskimi i zagranicznymi. Koncertował i nagrywał w większości krajów Europy, USA i Azji z takimi artystami, jak Wheatbread Johnson, Griff Hamlin, Patsy Gamble, Barry Richman, Alvon Johnson, Keith Thompson, Rob Tognoni, Risto Toppola, Terry Man, Chuck Frazier, Kellie Rucker, Billy Hamilton, Chaz de Paolo, Alex Rossi, Grainne Duffy, Ian Sands Blues Band, Krissy Matthews, Dave Ellis Blues Band, Andy Egert, Janet Robin, Wojciech Korda, Leon Hendrix, Noel Coutts i innymi. Obok Moore′a i Gorczycy pojawią się również Tomek Dominik, jeden z najbardziej wziętych perkusistów sesyjnych, grywający z Chazem de Paolo, Leonem Hendrixem, Renatą Przemyk, Homo Twistem, Pudelsami i Tiltem. Bardzo często można oglądać go w składzie Gorczycy. Gitarę solową w tym projekcie będzie reprezentował Bogdan Topolski, pochodzący z Suwałk muzyk, kompozytor, producent, nauczyciel. Wokalnie, z utworami legendy brytyjskiej muzyki Gary′ego Moore′a, zmierzy się Szymon Pejski, pochodzący z Łodzi wokalista i multiinstrumentalista, który solidne muzyczne wykształcenie zdobył w londyńskiej Vocaltec Actontown. Wiele osób pamięta go zapewne z programu Mam Talent gdzie występował jako członek zespołu SteamLove. Jack Moore - gitary Szymon Pejski - wokal Bogdan Topolski - gitary Łukasz Gorczyca - bas Tomek Dominik - perkusja

Spotkanie czterech chłopa o odmiennych charakterach i różnym spojrzeniu na świat, których w całość połączyło zamiłowanie do wydobywania różnego rodzaju dźwięków muzycznych. Indywidualna przygoda z muzyką każdego z osobna sięga dawnych lat, lecz dzisiaj tworzymy jedno ciało pod nazwą "Czarny Ziutek Z Killerami". Wychowani na Kaziku, którego nie trzeba przedstawiać, ale i na innym mocniejszym graniu, postanowiliśmy spróbować... i spróbowaliśmy w 2008 r. Nie do końca cover... Granie Kazika to wyzwanie i niełatwa sprawa. Audytorium słuchające Kazika nie lubi radykalnych zmian - bo Mistrz jest tylko jeden. A jeśli już wprowadza się zmiany, to muszą być one naprawdę dobre i przemyślane. Nastawiliśmy się więc na nienachalną aranżację ukazującą cząstkę nas, jednak z wyraźnym zachowaniem fundamentu. Podążamy w stronę gitarową, riffową. Jedno co może nieco zamieszać to wokal - do złudzenia Kazikowy... tak się stało... i już... Zagraliśmy ponad 100 koncertów, w różnych częściach Polski w towarzystwie bardzo zacnych zespołów: Kult, KNŻ, Róże Europy, Oddział Zamknięty,Łydka Grubasa, Zacier, T.love .... Kazik wie o Czarnym Ziutku z Killerami Kazimierz Piotr Staszewski syn Stanisława i Krystyny z którym utrzymujemy stały kontakt o naszym istnieniu oczywiście wie. Wyraża osobiste błogosławieństwo dla naszego działania, co pokazuje sam Kazik w teledysku "Madryt" promujący płytę Kultu pt."Wstyd".

Wschodząca gwiazda bluesa prosto z Chicago !!! Jego elektryzująca gitara podbija serca fanów bluesa na całym świecie. A pseudonim "Blues Superman" zobowiązuje :)

Piotr Woźniak - gitara, śpiew Anna Papierz - wiolonczela, ukulele Maciej Pruchniewicz - gitary Piotr Woźniak - gitarzysta, kompozytor, aranżer, producent - przede wszystkim jednak charyzmatyczny wokalista. To ta charyzma właśnie sprawia, że w pokoncertowych recenzjach i opiniach najczęściej powtarza się słowo "magia". Jego koncerty to także także często wspólne śpiewanie i duża dawka energii. No i ten głos! Od szeptu do niespodziewanej mocy i ekspresji. W końcu to "człowiek o głosie jak maszyna parowa i wrażliwości baranka", jak zapowiedziano go przed jednym z koncertów. Nic dodać, nic ująć. Projekt PIOTR WOŹNIAK W TRIO współtworzą wiolonczelistka Anna Papierz, która na scenie zamienia czasem ten instrument na ukulele i gitarzysta Maciej Pruchniewicz, który na gitarach elektrycznych tworzy niesamowite klimaty, smugi i pejzaże dźwiękowe, a kiedy bierze do ręki gitarę akustyczną - daje o sobie znać jego dusza bluesmana...To naprawdę niespotykany zestaw dźwięków, spojony autorskim zamysłem i wykonawcza perfekcją Piotra. W programie koncertu pojawi się sporo nowych piosenek, będą też te starsze, ale zaaranżowane na nowo, którym gitarowe smugi i pejzaże Maćka dodadzą nowego koloru i głębi. Anna Papierz - wiolonczelistka, absolwentka poznańskiej Akademii Muzycznej i członkini Orkiestry Kameralnej AMADEUS Maciej Pruchniewicz - gitarzysta, kompozytor, producent muzyczny. Uczestniczył w wielu projektach współpracując i koncertując z polskimi i zagranicznymi artystami, m.in. Wojtkiem Waglewskim, Michałem Urbaniakiem, Tadeuszem Nalepą, Antonim Gralakiem, Mateuszem Pospieszalskim, Jerzym Słomą Słomińskim, Włodzimierzem Kiniorskim i in . Na początku drogi muzycznej najbliższe były mu klimaty bluesowo-rockowe. Obecnie inspiruje go zwłaszcza muzyka improwizowana z pogranicza jazzu, etno, elementów klasyki, tworzy też muzykę do spektakli teatralnych i muzykę filmową.

Koncert w hołdzie twórczości Leonarda Cohena. Marcin Styczen promuje na trasie koncertowej album pt. "Lubię gadać z Leonardem". Jest to jedenaście piosenek Leonarda Cohena z jego trzech ostatnich albumów w wykonaniu i w tłumaczeniach pieśniarza Marcina Stycznia. Do tej pory nikt w Polsce nie wykonywał tych utworów. Nie było także tłumaczeń, ponieważ największy popularyzator twórczości kanadyjskiego barda Maciej Zembaty zmarł w 2011 roku. Jest to zatem dzieło pionierskie. Wszystkie tłumaczenia zostały zaakceptowane przez spadkobierców Leonarda Cohena.

Dlaczego „Lubię gadać z Leonardem”?

„Tłumaczenie piosenek Leonarda Cohena było jak rozmowa z nim. Czasami się zgadzaliśmy, czasami różniliśmy się, ale generalnie patrzyliśmy w tym samym kierunku. Dla niektórych to może zaskakujące, ale dla mnie Cohen to artysta, który pomimo głębokiego wewnętrznego mroku, depresji i pesymizmu, szedł w stronę światła. Nie pocieszał, nie dawał taniej nadziei, ale też nie siał zwątpienia. Lata spędzone na medytacji nauczyły go zdrowego dystansu i akceptowania także ciemnych stron ludzkiej natury. Tak też skonstruowana jest ta płyta. Ciemność i światło przeplatają się ze sobą, jak w życiu każdego z nas” - mówi Marcin Styczeń.

Za aranżacje piosenek odpowiada znakomity kompozytor i aranżer Marcin Kuczewski: „Największym wyzwaniem w pracy nad albumem "Lubię gadać z Leonardem" było wykreowanie takiej przestrzeni muzycznej, która nie konkurowałaby z warstwą tekstową, nadrzędną przecież w twórczości Cohena. Marcinowi udało się stworzyć osobliwe i jednocześnie wierne "rytmicznie" tłumaczenia, dzięki czemu naszym drogowskazem w poszukiwaniach aranżacyjnych mógł być puls, tak istotny w muzyce Cohena”.

Nagrania zostały zrealizowane przez kanadyjskiego reżysera dźwięku Chrisa Aikena: „Partie wokalne są bardzo emocjonalne i intymne, a aranżacje ciemne i nastrojowe. Płyta to cudowna muzyczna podróż w towarzystwie wspaniałych kompozycji Cohena”.

Gitary nagrał wybitny i wszechstronny gitarzysta Tomasz Pfeiffer. Gościnnie na skrzypcach zagrała Marta Zalewska. Mastering został wykonany w Nashville przez Brada Blackwooda, laureata nagrody Grammy.

Album ukazał się w pierwszą rocznicę śmierci Leonarda Cohena - 7 listopada 2017 roku. Środki na jego wydanie zostały zebrane w akcji crowdfundingowej na portalu Polakpotrafi.pl. Patronat medialny objęła również radiowa Trójka.

Na płycie znajdują się utwory:

1. Idę tam/Going home 03:32
2. Ciemność/ Darkness 04:15
3. No i co /Nevermind 04:05
4. Nie biorę nic/ Traveling light 03:15
5. Prawie jak ten blues/ Almost like the blues 03:16
6. Amen 04:36
7. Lepszą drogą pójść/ It seemed the better way 03:48
8. Tylko w moim mroku/ You want it darker 04:01
9. Weź swój ster/ Steer your way 03:06
10. Każesz mi śpiewa / You got me singing 02:26
11. Przyjdź, uzdrów/ Come healing 03:00
12. Idę tam (live)/ Going home 04:06

Marcin Styczeń (ur. 22.10.1978 w Olkuszu) - pieśniarz, kompozytor, autor tekstów. Artysta niezależny od wielkich wytwórni, mód i dyktatury mainstreamowych mediów. Zależny za to od swoich słuchaczy. To dla nich tworzy. Wspólnie z nimi odbywa podróż, która wiedzie w głąb. Obdarzony przejmującym, ciepłym głosem, który koi i niepokoi, pobudza do refleksji i daje nadzieję.

Z wykształcenia dziennikarz, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Od ponad 20 lat śpiewa, komponuje, pisze teksty. Koncertuje w kraju i zagranicą. Współpracuje z zespołem w składzie: Tomasz Pfeiffer (gitara), Paweł Puszczało (kontrabas, gitara basowa), Karol Domański (perkusja).

Jego artystyczny dorobek to kilka płyt, pięć z nich stworzył wspólnie z poetą, Ernestem Bryllem, z którym współpracuje od 2009 roku.

Dotychczasowa dyskografia przedstawia się następująco:

"Pieśń o Bogu ukrytym" - piosenki do wierszy Karola Wojtyły (CD 2006),
"21 gramów” - płyta autorska (CD 2008) ,
"Bryllowanie" - piosenki do wierszy Ernesta Brylla (CD 2009),
"Bryllowanie live" - koncert Marcina Stycznia i Ernesta Brylla w Teatrze Polonia (CD + DVD 2011),
"Zejdźmy się jak na wilię" - piosenki do wierszy bożonarodzeniowych Ernesta Brylla ( CD 2012),
"Golgota Jasnogórska" - poemat pasyjny Ernesta Brylla (CD 2013), nagroda Feniks 2014
"Zbieg" - płyta autorska (CD 2016).
„Lubię gadać z Leonardem” - piosenki Leonarda Cohena (CD 2017)

www.facebook.com/pg/marcinstyczen/

Koncert w hołdzie twórczości Leonarda Cohena. Marcin Styczen promuje na trasie koncertowej album pt. "Lubię gadać z Leonardem". Jest to jedenaście piosenek Leonarda Cohena z jego trzech ostatnich albumów w wykonaniu i w tłumaczeniach pieśniarza Marcina Stycznia. Do tej pory nikt w Polsce nie wykonywał tych utworów. Nie było także tłumaczeń, ponieważ największy popularyzator twórczości kanadyjskiego barda Maciej Zembaty zmarł w 2011 roku. Jest to zatem dzieło pionierskie. Wszystkie tłumaczenia zostały zaakceptowane przez spadkobierców Leonarda Cohena.

Dlaczego „Lubię gadać z Leonardem”?

„Tłumaczenie piosenek Leonarda Cohena było jak rozmowa z nim. Czasami się zgadzaliśmy, czasami różniliśmy się, ale generalnie patrzyliśmy w tym samym kierunku. Dla niektórych to może zaskakujące, ale dla mnie Cohen to artysta, który pomimo głębokiego wewnętrznego mroku, depresji i pesymizmu, szedł w stronę światła. Nie pocieszał, nie dawał taniej nadziei, ale też nie siał zwątpienia. Lata spędzone na medytacji nauczyły go zdrowego dystansu i akceptowania także ciemnych stron ludzkiej natury. Tak też skonstruowana jest ta płyta. Ciemność i światło przeplatają się ze sobą, jak w życiu każdego z nas” - mówi Marcin Styczeń.

Za aranżacje piosenek odpowiada znakomity kompozytor i aranżer Marcin Kuczewski: „Największym wyzwaniem w pracy nad albumem "Lubię gadać z Leonardem" było wykreowanie takiej przestrzeni muzycznej, która nie konkurowałaby z warstwą tekstową, nadrzędną przecież w twórczości Cohena. Marcinowi udało się stworzyć osobliwe i jednocześnie wierne "rytmicznie" tłumaczenia, dzięki czemu naszym drogowskazem w poszukiwaniach aranżacyjnych mógł być puls, tak istotny w muzyce Cohena”.

Nagrania zostały zrealizowane przez kanadyjskiego reżysera dźwięku Chrisa Aikena: „Partie wokalne są bardzo emocjonalne i intymne, a aranżacje ciemne i nastrojowe. Płyta to cudowna muzyczna podróż w towarzystwie wspaniałych kompozycji Cohena”.

Gitary nagrał wybitny i wszechstronny gitarzysta Tomasz Pfeiffer. Gościnnie na skrzypcach zagrała Marta Zalewska. Mastering został wykonany w Nashville przez Brada Blackwooda, laureata nagrody Grammy.

Album ukazał się w pierwszą rocznicę śmierci Leonarda Cohena - 7 listopada 2017 roku. Środki na jego wydanie zostały zebrane w akcji crowdfundingowej na portalu Polakpotrafi.pl. Patronat medialny objęła również radiowa Trójka.

Na płycie znajdują się utwory:

1. Idę tam/Going home 03:32
2. Ciemność/ Darkness 04:15
3. No i co /Nevermind 04:05
4. Nie biorę nic/ Traveling light 03:15
5. Prawie jak ten blues/ Almost like the blues 03:16
6. Amen 04:36
7. Lepszą drogą pójść/ It seemed the better way 03:48
8. Tylko w moim mroku/ You want it darker 04:01
9. Weź swój ster/ Steer your way 03:06
10. Każesz mi śpiewa / You got me singing 02:26
11. Przyjdź, uzdrów/ Come healing 03:00
12. Idę tam (live)/ Going home 04:06

Marcin Styczeń (ur. 22.10.1978 w Olkuszu) - pieśniarz, kompozytor, autor tekstów. Artysta niezależny od wielkich wytwórni, mód i dyktatury mainstreamowych mediów. Zależny za to od swoich słuchaczy. To dla nich tworzy. Wspólnie z nimi odbywa podróż, która wiedzie w głąb. Obdarzony przejmującym, ciepłym głosem, który koi i niepokoi, pobudza do refleksji i daje nadzieję.

Z wykształcenia dziennikarz, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Od ponad 20 lat śpiewa, komponuje, pisze teksty. Koncertuje w kraju i zagranicą. Współpracuje z zespołem w składzie: Tomasz Pfeiffer (gitara), Paweł Puszczało (kontrabas, gitara basowa), Karol Domański (perkusja).

Jego artystyczny dorobek to kilka płyt, pięć z nich stworzył wspólnie z poetą, Ernestem Bryllem, z którym współpracuje od 2009 roku.

Dotychczasowa dyskografia przedstawia się następująco:

"Pieśń o Bogu ukrytym" - piosenki do wierszy Karola Wojtyły (CD 2006),
"21 gramów” - płyta autorska (CD 2008) ,
"Bryllowanie" - piosenki do wierszy Ernesta Brylla (CD 2009),
"Bryllowanie live" - koncert Marcina Stycznia i Ernesta Brylla w Teatrze Polonia (CD + DVD 2011),
"Zejdźmy się jak na wilię" - piosenki do wierszy bożonarodzeniowych Ernesta Brylla ( CD 2012),
"Golgota Jasnogórska" - poemat pasyjny Ernesta Brylla (CD 2013), nagroda Feniks 2014
"Zbieg" - płyta autorska (CD 2016).
„Lubię gadać z Leonardem” - piosenki Leonarda Cohena (CD 2017)

www.facebook.com/pg/marcinstyczen/

Piosenką "Niebo do wynajęcia", dotarł do ogromnego grona słuchaczy, zaś cały debiutancki album (Pomaton EMI 1997) był skarbnicą piosenek, z których cześć trafiła do śpiewników, cześć zaś do dziś stanowi kanon polskiej piosenki poetyckiej. Po długiej przerwie, będącej w istocie nieustającą trasą koncertową, jesienią 2006 ukazał się drugi album - "Światopodgląd" (FONOGRAFIKA 2006), którego premiera odbyła się na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia - tam zresztą, w Radiowej Trójce, usłyszeć można Roberta najczęściej. Jesienią 2007 roku nakładem Polskiego Radia Kraków ukazały się "Piosenki i Nie", wielopak wielofunkcyjny, będący zarazem tomikiem wierszy, śpiewnikiem oraz okładką płyty stanowiącej zapis koncertu zagranego w studio krakowskiego Radia. Jesienią roku 2014 trafiło do słuchaczy "Cztery" (MAESTRADA 2014) - pełne świetnie zagranych i zaśpiewanych piosenek "dla dorosłych". Po raz kolejny można było dostrzec, że Kasprzycki potrafi czytać wiersze i między wierszami, że potrafi pisać gęsto i ciemno, lekko i śpiewnie. Jednak żeby złamać ów banalny obrazek krakowskiego poety, na jego styl składają się także nieczułostkowa wrażliwość, sarkastyczny ogląd świata oraz autoironiczne poczucie humoru. Dał się zatem poznać Kasprzycki także jako autor tekstów w wersji "dla Przyjaciół": Janusza Radka, Michała Łanuszki, Marka Dyjaka, jak i dla Artystów Piwnicy Pod Baranami: Jacka Wójcickiego, Szymona Zychowicza, Doroty Ślęzak czy Ewy Wnuk. W muzyce Kasprzyckiego odnaleźć można ślady wielu inspiracji: "Niebo do wynajęcia" było mieszanką flamenco, popu, jazzu, bossanowy i folka, "Światopogląd" - popisem rockowej energii, "Piosenki i Nie" - znakomitym nawiązaniem do tradycji klasycznej ballady, "Cztery" zaś połączeniem poetyckiej i rockowej wrażliwości - zresztą to właśnie wielojęzyczność i szerokie spektrum zainteresowań określają jego styl muzyczny i tworzą dla tekstów smakowitą oprawę. Prawdziwą moc Kasprzyckiego oddają koncerty - to w kontakcie z publicznością Kasprzycki najpełniej emanuje niezwykłą charyzmą, a niespożyta energia, feeling i poczucie humoru, sprawiają, że kontakt z widzami jest zarazem natychmiastowy i długofalowy - kto bowiem był raz na koncercie Kasprzyckiego niemal zawsze wraca, i nie ma znaczenia, czy chodzi o koncerty solowe, czy z bandem - Kasprzycki zawsze gra na sto procent, a melanż słownej woltyżerki, muzycznych żartów, inteligentnych prowokacji, zabaw z publicznością i solidnego grania, sprawiają, że jego koncerty stają się naprawdę niezapomnianym przeżyciem. Zagrał ponad 1500 koncertów: solo, konno i pieszo, z bandem, z big-bandem, na festiwalach piosenki autorskiej, poetyckiej, na festiwalach folkowych (Colors of Ostrava), rockowych (Węgorzewo Rock Festiwal, Woodstock) a nawet na festiwalach muzyki współczesnej (Sacrum Profanum). Pisze, gra, śpiewa, komponuje, nie zamierza przestać.

Grupa bluesowa grająca juz 40 lat muzykę pełną ekspresji, która łaczy w sobie elementy rythm'n'bluesa, soul, funky i niektórych obszarów jazzu. Założona przez braci Andrzeja i Mariana Malcherków w końcu 1979r. Na swym koncie ma tytuły laureatów z praktycznie wszystkich festiwali muzyki rockowej i bluesowej organizowanych w Polsce od 1983r. Miedzy innymi: Złota dziesiątka - Jarocin i OMPP, Rawa Blues, uczestnictwo w Blues Top 85, Olsztyńskie Noce Bluesowe, Jesień z Bluesem -Białystok, Baltic Blues. Camping Muzyczny w Brodnicy, Blues nad Pilawa, Blues nad Bobrem, gospodarze koncertów bluesowych na FAMIE, Bluesada, Żmigród itd. … W 1989 II laureaci odpowiednika naszego Jarocina na Lotwie -Liepajas Dzintars, odbyl cykl koncertów w Holandii, RFN, Łotwie i Estonii itd. … Grali w Poznaniu (Blues Fair 95′) 2 godzinny jam z gwiazda muzyki bluesowej TAJ MAHALEM. W maju 1995r zorganizowany został koncert "Free Blues Band i jego goście", który trwał 7,5 godziny non stop (grał tylko F.B.B.). Wśród gości wystąpił Tadeusz Nalepa. W lipcu 96 grali na "Przystanek Woodstock 96″, Jesień z Bluesem 96′ w Białymstoku, po raz jedenasty na Rawa Blues Festiwal 97′. W 1997 i 98/99 koncerty z Carlosem Johnsonem, festiwal w Augustowie, Blues Expres, jamm session z Hiriamem Bulockiem w FBC. Aktywnie koncertował jako zespól towarzyszący z Tadeuszem Nalepą, Stanem Skibyim i nnymi W kwietniu 2003 wydana została kolejna płyta pt: Big Game. W 2003 udział w festiwalach Blues nad Bugiem i Blues nad Bobrem oraz trasa w Norwegii zakończona koncertem na Notodden Blues Festival. W 2004 roku zespól grał wspólnie z gitarzysta Deep Purple (Steve Morse) oraz na stadionie jako support przed koncertem Deep Purple, odbyła się także 14 dniowa trasa Free Blues Band wspólnie z legendarnym wokalista Colosseum Chrisem Farlowe & Norman Beaker Band. Na płycie pt "Casper The Cat", w nagraniu wziął udział sam Chris Farlowe z Colosseum. W sierpniu 2005 obyli trasę na terenie Węgier wraz z Adamem Torokiem & Mini, biorąc udział m. innymi na "II Toparti Jazz-Rock-Blues Fesztival" oraz "Dunaparty Fesztival". W październiku 2005 zagrali wspólnie dwa koncerty na Międzynarodowym Festiwalu perkusyjnym towarzysząc Ianowi Paiceowi (perkusista Deep Purple) Zespól współpracował z Tadeuszem Nalepą od 1995 roku a 3 ostatnie lata przed śmiercią Nalepy artysta koncertował tylko z Free Blues Band i to z FBB zagrał ostatni koncert w swoim zyciu 12 sierpnia 2006 roku w Trincu w Czechach. W listopadzie 2008 suportowali koncert samego Johna Scofielda, który odbyl sie we Free Blues Club. W Listopadzie 2009 zagrali ponownie dwa koncerty z Ianem Paicem. Pierwszy w Bydgoszczy na Drum Fuzjach oraz we Free Blues Club w Szczecinie z okazji 30 -lecia zespołu. W czerwcu 2010 otwierali koncert Johna Mayalla ! a w listopadzie 2010 Johnnego Wintera !!! W 2011 grali przed Henderson, Berlin, Chambers Trio. Obecnie zespól aktywnie koncertuje. Poza tym regularnie od 28 lat w jeden z piątków każdego miesiąca dają koncert w firmowym Free Blues Club w Szczecinie. Zespół używa oryginalnych organów Hammonda, na których gra jako jedyna w Polsce, przedstawicielka płci pięknej Agnieszka Malcherek.

Adriano Trindade, brazylijski muzyk jazzowy koncertujący w całej Europie. Uważany za prekursora nurtu samba-rock w Nowej Zelandii i w Europie (w której mieszka od 8 lat), Adriano Trindade zawsze reprezentował czołówkę tego gatunku. Do tej pory wystąpił w 49 krajach, również w Polsce, do której z przyjemnością powraca. W 2015 r. nagrał DVD "Live in Prague" i piątą w swojej karierze płytę CD (również w praskiej wytwórni - Rep.Tcheca) przy współudziale Los Quemados Jazz. W roku 2016 Trindade odwiedził 28 krajów w Europie, dając 130 koncertów w 97 miastach, a ostatnia jego płyta jest obecna we wszystkich europejskich jazzowych stacjach radiowych. Adriano Trindade zagra i zaśpiewa w swoim brazylijskim stylu czerpiącym z samby, bossa novy i samba-rocka.

Demian Band to prawdziwe blues rockowe Power Trio z najbardziej potężnymi występami na żywo jakie kiedykolwiek można zobaczyć. Składa się ono z Demiana Domingueza na gitarze i wokalu, Quico Hernandeza na perkusji oraz Edgara Garcii na basie i harmonijce. Demian Band dzielił scenę z takimi gwiazdami bluesa jak Eric Sardinas czy Bernard Allison, a także poprzedzał koncerty Jimmiego Vaughana, Roya Rogersa oraz Los Lobos. Po wielu latach w trasie i licznych doświadczeniach lider zespołu buduje własny uniklany model wzmacniacza gitarowego - Matamp Demian. Albumy formacji - "Devil By My Side" i "Tattoo'd Fish" osiągnęły wielki sukces międzynarodowy, dotarły nawet do szczytu listy przebojów amerykańskiego bluesa.

Działająca od 20 lat i pochodząca z Bochni formacja "4szmery", znana dotąd z wykonywania coverów legendarnego AC/DC, wydała swój pierwszy, w pełni autorski album.Płyta zatytułowana "Roll",zawiera 10 kompozycji, będących wypadkową fascynacji poszczególnych członków zespołu. Materiał został zarejestrowany na przełomie 2018 i 2019 roku. Pochodzący z płyty singiel "Profil", dotarł do pierwszego miejsca "Turbo -top" Antyradia i utrzymywał się na liście przez 36 notowań. Zespół "4szmery" tworzą : Andrzej Tabor dr, Robert "Sierściu" Mastalerz voc, Grzegorz "Gabi"Gruca bg. Jacek Szwed g i Arkadiusz Kluczewski g.

"Mówią, że na początku było słowo. Z pełnym werwy, szczeniackim entuzjazmem grywałem przez pół życia piosenki różne, najróżniejsze - aż w pewnym momencie dotarła do mnie ta stara prawda i postanowiłem skrzyknąć paru starych przyjaciół." Zespół zabiera Słuchaczy w podróż sentymentalną. W świat piosenki skrzącej się dowcipem, czasem refleksyjnej, pełnej treści, wzruszeń, ale i tych szczególnej jakości chichotów wśród publiczności; w czasy twórców takich jak Agnieszka Osiecka, Wojciech Młynarski... w te czasy-wczasy i góralskie lasy. Podróż nie bywa nudna.